اجلاس علما و بيداري اسلامي صبح امروز (دوشنبه) با حضور صدها نفر از علماء، انديشمندان، نخبگان و روحانيون برجسته جهان اسلام و با سخنان حضرت آيت الله خامنه اي رهبر معظم انقلاب اسلامي، آغاز بکار کرد.
حضرت آیت الله خامنه ای پیش از حضور در سالن اجلاس، با شماری از علمای برجسته شرکت کننده در این همایش از نزدیک دیدار کردند.

رهبر انقلاب اسلامي پس از دیدار با این علما، در جمع میهمانان شرکت کننده در همایش حضور یافتند.

حضرت آيت الله خامنه اي رهبر انقلاب اسلامي بیانات مهمي ایراد فرمودند که عین بیانات ایشان بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم
و الحمـدلله رب‌العـالمین و الصـلاة و السـلام علی سیــدنا محمّــد المصطـفی و آلـه الاطیبیـن وصحبه المنتجبین
و من تبعهم باحسان الی یوم الدین
به شما میهمانان عزیز خوشآمد میگویم و از خداوند عزیز و رحیم میخواهم که به این تلاش جمعی برکت دهد و آن را گام مؤثری در جهت بهروزی مسلمانان سازد. انه سمیع مجیب.
موضوع بیداری اسلامی که شما در این اجلاس به آن خواهید پرداخت، امروزه در صدر فهرست مسائل جهان اسلام و امّت اسلامی است؛ پدیده‌ ی شگرفی است که اگر باذن الله سالم بماند و ادامه یابد، قادر خواهد بود سربرآوردنِ تمدن ‌اسلامی را در چشم ‌اندازی نه چندان دور دست، برای امت اسلامی و آنگاه برای جهان بشریت رقم زند.
آنچه امروز در برابر چشم ما است و هیچ انسان مطلع و هوشمندی نمیتواند آن را انکار کند آن است که اکنون اسلام، از حاشیه‌ی معادلات اجتماعی و سیاسی جهان خارج شده و در مرکز عناصر تعیین‌کننده‌ی حوادث عالم، جایگاهی برجسته و نمایان یافته است، و نگاه تازه‌ئی را در عرصه‌ی زندگی و سیاست و حکومت و تحولات اجتماعی عرضه میکند؛ و این در دنیای کنونی که پس از شکست کمونیزم و لیبرالیزم، دچار خلأ عمیق فکری و نظری است، پدیده‌ئی مهم و پرمعنی به شمار میرود.
این نخستین اثری است که حوادث سیاسی و انقلابی در شمال آفریقا و منطقه‌ی عربی، در مقیاس جهانی بر جای گذاشته است، و خود مبشّر حقایق بزرگتری است که در آینده اتفاق خواهد افتاد.
بیداری اسلامی که سخنگویان جبهه‌ی استکبار و ارتجاع،‌ حتی از به زبان آوردن نام آن نیز پرهیز میکنند و میترسند، حقیقتی است که اکنون تقریباً در سراسر دنیای اسلام میتوان نشانه‌های آن را دید.
بارزترین نشانه‌ی آن، اشتیاق افکار عمومی و بویژه در قشرهای جوان، به احیاء مجد و عظمت اسلام و آگاه شدن آنان از ماهیت نظام سلطه‌ی بین‌المللی و آشکار شدن چهره‌ی وقیح و ستمگر و مستکبر دولتها و کانونهائی است که بیش ‌از دویست سال،‌ شرق اسلامی و غیراسلامی را در زیر پنجه‌های خونین خود فشرده
و با نقاب تمدن و فرهنگ، هستی ملتها را دستخوش قدرت‌طلبی بیرحمانه و تجاوزگرانه‌ی خود کرده‌اند.
ابعاد این بیداری مبارک بسی گسترده‌ و دارای امتدادی رمزگونه است، ولی آنچه از دستاوردهای نقد آن در چند کشور شمال افریقا دیده شد میتواند دلها را به نتائج بزرگ و شگرف آینده به اطمینان برساند. همواره تحقق معجزه‌گون وعده‌های الهی، نشانه‌ی امیدبخشی است که تحقق وعده‌های بزرگتر را نوید میدهد. حکایت قرآن از دو وعده‌ئی که خداوند به مادر موسی داد، نمونه‌ئی از این تاکتیک ربوبی است.
در آ‌ن هنگامه‌ی دشوار که فرمان به آب افکندن صندوق حامل نوزاد داده شد، خطاب الهی وعده فرمود که :إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَ جاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلينَ. تحقق وعده‌ی اول که وعده‌ی کوچکتر و مایه‌ی دلخوشی مادر بود، نشانه‌ی تحقق وعده رسالت شد که بسی بزرگتر و البته مستلزم رنج و مجاهدت و صبر بلند مدت بود:
 فَرَدَدْناهُ إِلى‏ أُمِّهِ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُها وَ لا تَحْزَنَ وَ لِتَعْلَمَ أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ
این وعده‌ی حق، همان رسالت بزرگ است که پس از چند سال تحقق یافت و مسیر تاریخ را تغییر داد.
نمونه دیگر، یادآوری قدرت فائقه‌ی الهی در سرکوب مهاجمان به بیت شریف است که خداوند به وسیله‌ی پیامبر اعظم برای تشویق مخاطبان، به امتثال امر: فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ، به کار میبرد و میفرماید: أَ لَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ في‏ تَضْليلٍ.

یا برای تقویت روحی پیامبر محبوبش و باور وعده‌ی : ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَلى از یادآوری نعمت معجزگون : أَلَمْ يَجِدْكَ يَتيماً فَآوى‏ وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَدى‏ بهره میگیرد. و چنین نمونه‌هائی در قرآن بسیار است.
آن روز که اسلام در ایران پیروز شد و توانست
دژ آمریکا و صهیونیزم را در یکی از حساسترین کشورهای این منطقه‌ی بسیار حساس، فتح کند اهل عبرت و حکمت دانستند که اگر صبر و بصيرت را به کار گیرند فتوحات دیگر پی‌درپی فرا خواهد رسید، و فرا رسید.
واقعیتهای درخشان در جمهوری اسلامی که دشمنان ما بدان اعتراف میکنند، همه در سایه‌ی اعتماد به وعده‌ی الهی و صبر و مقاومت و استمداد از خداوند به دست آمده است. مردم ما همواره در برابر وسوسه‌ی ضعفائی که در مقاطع اضطراب ‌انگیز، ندای :
إنا لَمُدَرکون سر میدادند، نهیب زده‌اند که : كَلاَّ إِنَّ مَعي‏ رَبِّي سَيَهْدينِ.
امروز این تجربه‌ئی گرانبهاء در دسترس ملتهائی است که در برابر استکبار و استبداد قد علم کرده و توانسته‌اند حکومتهای فاسد و گوش به فرمان و وابسته به امریکا را سرنگون ساخته یا متزلزل کنند.
 ایستادگی و صبر و بصر و اعتماد به وعده‌ی: وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزيزٌ، خواهد توانست این مسير افتخار را تا رسیدن به قله‌‌ی تمدن اسلامی در برابر امت اسلامی هموار کند.
اکنون در این جلسه‌ی مهم که جمعی از علماء امت از کشورها و مذاهب گوناگون اسلامی در آن حضور یافته ‌اند،‌ شایسته میدانم به بیان چند نکته‌ ی لازم در باب مسائل بیداری اسلامی بپردازم:
اولین مطلب آن است که نخستین امواج بیداری در کشورهای این منطقه که همزمان با آغاز ورود پیشقراولهای استعمار آغاز شد، غالباً به وسیله‌ی علماي دین و مصلحان دینی پدید آمد. نام رهبران و شخصیتهای برجسته چون سیدجمال‌الدین،‌ و محمد عبده، و میرزای شیرازی و آخوند خراسانی و محمود الحسن و محمدعلی و شیخ ‌فضل ‌الله و حاج آقا نورالهح و ابوالاعلي مودودي و دهها روحانی معروف بزرگ و مجاهد و متنفّذ از کشورهای ایران و مصر و هند و عراق در صفحات تاریخ برای همیشه ثبت و ضبط است.
در دوران معاصر هم نام درخشان امام خمینی عظیم چون ستاره‌ ی پرفروغی بر تارک انقلاب اسلامی ایران میدرخشد. در این میان صدها عالم معروف و هزاران عالم غیر معروف نیز، امروز و دیروز، نقش آفرین حوادث اصلاحی بزرگ و کوچک در کشورهای گوناگون بوده‌اند. فهرست مصلحان دینی از قشرهای غیرروحانی همچون حسن ‌البناء و اقبال لاهوری نیز بلند و اعجاب ‌انگیز است.
روحانیان و رجال دین ‌شناس‌ـ کمابیش در همه جا ـ مرجع فکری و سنگ صبور روحی مردم بوده اند و هرجا که در هنگامه ‌ی تحولات بزرگ، در نقش هدایتگر و پیش‌ رو ظاهر شده و در پیشاپیش صفوف مردم در مواجهه با خطرات،‌ حرکت کرده ‌اند، پیوند فکری میان آنان و مردم افزایش یافته و انگشت اشاره ‌ی آنان در نشان دادن راه به مردم، اثرگذارتر بوده است. این به همان اندازه که برای نهضت بیداری اسلامی دارای سود و برکت است، برای دشمنان امت و کینه‌ورزان با اسلام و مخالفان حاکمیت ارزشهای اسلامی، دغدغه‌آفرین و نامطلوب است
و سعی میکنند این مرجعیت فکری را از پایگاه ‌های دینی سلب کرده و قطب ‌های جدیدی برای آن بتراشند که به تجربه دریافته‌ اند که با آنان میتوان بر سر اصول و ارزشهای ملی به راحتی معامله کرد! چیزی که در مورد عالمان با تقوا و رجال دینی متعهد هرگز اتفاق نخواهد افتاد.
این، وظیفه‌ ی عالمان دین را سنگینتر میکند. آنها باید با هوشیاری و دقت فراوان، و با شناخت شیوه‌ ها و ترفندهای فریبنده‌ ی دشمن، راه نفوذ را به کلی ببندند و فریب دشمن را ناکام کنند. نشستن بر سفره ‌ی رنگین متاع دنیا از بزرگترین آفتها است؛ آلوده شدن به صله و احسان صاحبان زر و زور و نمک‌ گیر شدن در برابر طاغوتهای شهوت و قدرت، خطرناکترین عامل جدائی از مردم و از دست دادن اعتماد و صمیمیت آنها است. منیّت و قدرت‌طلبی که سست‌ عنصران را به گرایش به سوی قطب ‌های قدرت فرا میخواند، بستر آلودگی به فساد و انحراف است.
این آیه‌ی قرآن کریم را همواره باید در گوش داشته باشند:
تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذينَ لايُريدُونَ عُلُوًّا فِي‌الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ.
امروز در دوران حرکتهای امیدبخش بیداری اسلامی، گاه صحنه‌ هائی دیده میشود که نمایشگر تلاش عمله‌ ی امریکا و صهیونیسم برای تراشیدن مرجعیتهای فکری نامطمئن از يك سو، و تلاش قارونهای شهوتران برای کشاندن اهل دین و تقوا بر سر بساط مسموم و آلوده‌ ی خود از سوی دیگر است.
علمای دین و رجال دیندار و دین ‌مدار، ‌باید بشدت مراقب و دقیق باشند.
دومین نکته لزوم ترسیم هدف بلندمدت برای بیداری اسلامی در کشورهای مسلمان است؛ نقطه‌ ی متعالی و والائی که بیداری ملتها را باید سمت و سو دهد و آنان را به آن نقطه برساند. با شناسائی این نقطه است که میتوان نقشه‌ی راه را ترسیم کرد و هدفهای میانی و نزدیک را در آن مشخص نمود.
این هدف نهائی، نمیتواند چیزی کمتر از «ایجاد تمدن درخشان اسلامی» باشد. امت اسلامی با همه‌ی ابعاض خود در قالب ملتها و کشورها، باید به جایگاه تمدّنیِ مطلوب قرآن دست یابد. شاخصه‌ی اصلی و عمومی این تمدن، بهره‌مندی انسانها از همه‌ ی ظرفیتهای مادی و معنوی ‌ئی است که خداوند برای تأمین سعادت و تعالی آنان، در عالم طبیعت و در وجود خود آنان تعبیه کرده است. آرایش ظاهری این تمدن را در حکومت مردمی،‌ در قوانین برگرفته از قرآن، در اجتهاد و پاسخگوئی به نیازهای نو به نوِ بشر، در پرهیز از تحجر و ارتجاع و نیز بدعت و التقاط، در ایجاد رفاه و ثروت عمومی، در استقرار عدالت، در خلاص شدن از اقتصاد مبتنی‌ بر ویژه‌ خواری و ربا و تکاثر، در گسترش اخلاق انسانی، در دفاع از مظلومان عالم، ‌و در تلاش و کار و ابتکار، میتوان و باید مشاهده کرد. نگاه اجتهادي و عالمانه به عرصه‌ هاي گوناگون، از علوم انساني تا نظام تعليم و تربيت رسمي، و از اقتصاد و بانكداري تا توليد فني و فناوري، و از رسانه‌ هاي مدرن تا هنر و سينما، و تا روابط بين‌الملل و غيره و غيره، همه از لوازم اين تمدن ‌سازي است.
تجربه نشان داده است که اینها همه، کارهای ممکن و در دسترس توانائیهای جوامع ما است. نباید با نگاه شتابزده یا بدبینانه به این چشم‌انداز نگریست. بدبینی به توانائیهای خود، کفران نعمت الهی است، و غفلت از امداد الهی و کمک سنتهای آفرینش، فرو لغزیدن به ورطه‌ی: الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْء است. ما میتوانیم حلقه‌ ی انحصارات علمی و اقتصادی و سیاسی قدرتهای سلطه‌ گر را بشکنیم و امت اسلامی را پیشروِ احقاق حقِ اکثریت ملتهای جهان که اینک مقهور اقلیت مستکبرند، باشیم.
تمدن اسلامي ميتواند با شاخصه‌هاي ايمان و علم و اخلاق و مجاهدت مداوم، انديشه‌ ي پيشرفته و اخلاق والا را به امت اسلامي و به همه ‌ي بشريت هديه دهد و نقطه‌ ي رهائي از جهان‌ بيني مادي و ظالمانه و اخلاقِ به لجن كشيده‌ ئي كه اركان تمدن امروزيِ غربند، باشد.
مطلب سوم آن است كه در نهضتهاي بيداري اسلامي بايد تجربه تلخ و دهشتناك تبعيت از غرب در سياست و اخلاق و رفتار و سبك زندگي، مورد توجه دائم باشد.
كشورهاي مسلمان در بيش از يك قرن تبعيت از فرهنگ و سياست دولتهاي مستكبر، به آفات مهلكي همچون وابستگي و ذلت سياسي، فلاكت و فقر اقتصادي، سقوط فضيلت و اخلاق، عقب‌ ماندگي خجلت‌آور علمي، دچار شدند، و اين در حالي بود كه امت اسلامي از سابقه ‌ئي افتخار انگيز در همه‌ ي اين عرصه‌ ها برخوردار بود.
اين سخن را نبايد به معني دشمني با غرب دانست. ما با هيچ گروهي از انسانها بخاطر تمايز جغرافيائي دشمني نداريم. ما از علي عليه‌السلام آموخته‌ايم كه در باره‌ي انسانها فرمود: إما اخ لك في‌الدين او نظير لك في‌الخلق. ادعا نامه‌ ي ما عليه ظلم و استكبار، و تحكّم و تجاوز، و فساد و انحطاط اخلاقي و عملي است كه از سوي قدرتهاي استعماري و استكباري بر ملتهاي ما وارد شده است. هم اكنون نيز تحكم ‌ها و دخالتها و زورگوئيهاي امريكا و برخي دنباله‌ روانش در منطقه را در كشورهائي كه نسيم بيداري در آنها به طوفان قيام و انقلاب بدل شده است مشاهده ميكنيم.
وعده‌ ها و وعيدهاي آنان نبايد در تصميم‌ ها و اقدامهاي نخبگان سياسي و در حركت عظيم مردمي اثر بگذارد. در اينجا نيز بايد از تجربه‌ ها درس بياموزيم؛ آنها كه در طول ساليان به وعده ‌هاي آمريكا دل خوش كرده و ركون به ظالم را مبناي مشي و سياست خود ساختند نتوانستند گرهي از كار ملت خود بگشايند يا ستمي را از خود يا ديگران بر طرف كنند؛ آنها با تسليم در برابر امريكا نتوانستند از ويراني حتي يك خانه‌ ي فلسطيني در سرزميني كه متعلق به فلسطينيان است، جلوگيري كنند. سياستمداران و نخبگاني كه فريفته ‌ي تطميع يا مرعوب تهديد جبهه‌ ي استكبار شوند و فرصت بزرگ بيداري اسلامي را از دست دهند، بايد از اين تهديد الهي بيمناك باشند كه فرمود: أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَها وَ بِئْسَ الْقَرارُ.
نكته‌ ي چهارم آن است كه امروز يكي از خطرناكترين چيزهائي كه نهضت بيداري اسلامي را تهديد ميكند، اختلاف ‌افكني و تبديل اين نهضتها به معارضه‌ هاي خونين فرقه‌ ئي و مذهبي و قومي و ملّي است.
اين توطئه هم ‌اكنون از سوي سرويسهاي جاسوسي غرب و صهيونيزم با كمك دلارهاي نفتي و سياستمداران خود فروخته، از شرق آسيا تا شمال آفريقا و بويژه در منطقه ‌ي عربي، با جد و اهتمام دنبال ميشود و پولي كه ميتوانست در خدمت بهروزي خلق خدا باشد، خرج تهديد و تكفير و ترور و بمب‌گذاري و ريختن خون مسلمانان و برافروختن آتش كينه‌ هاي دراز مدت ميگردد. آنها كه قدرت يكپارچه‌ ي اسلامي را مانع هدفهاي خبيث خود ميدانند، دامن ‌زدن به اختلافها در درون امت اسلامي را آسانترين راه براي مقصود شيطاني خود يافته‌ اند و تفاوتهاي نظري در فقه و كلام و تاريخ و حديث را كه طبيعي و اجتناب‌ ناپذير است دستاويز تكفير و خونريزي و فتنه و فساد ساخته‌‌اند.
نگاه هوشمندانه به صحنه‌ ي درگيريهاي داخلي، دست دشمن را در پس اين فاجعه‌ ها به روشني نشان ميدهد. اين دست غدّار، بيشك از جهل ‌ها و عصبيت ‌ها و سطحي‌نگريها در ميان جوامع ما بهره‌ برداري ميكند و بر روي آتش، بنزين ميريزد. وظيفه مصلحان و نخبگان ديني و سياسي در اين ماجرا بسيار سنگين است.
اكنون ليبي به گونه‌ ئي، مصر و تونس به گونه‌ ئي، سوريه به گونه ‌ئي، پاكستان به گونه ‌ئي، و عراق و لبنان به گونه ‌ئي درگير يا در معرض اين شعله ‌هاي خطرناكند. بايد بشدت مراقب و در پي علاج بود. ساده‌ انديشي است كه اين همه را به عوامل و انگيزه ‌هاي عقيدتي و قومي نسبت دهيم. تبليغات غرب و رسانه ‌هاي منطقه ‌ئي وابسته و مزدور، جنگ ويرانگر در سوريه را نزاع شيعه و سنّي وانمود ميكند و حاشيه ‌ي امني براي صهيونيستها و دشمنان مقاومت در سوريه و لبنان پديد ميآورد. اين در حالي است كه دو طرف نزاع در سوريه، نه سنّي و شيعه، بلكه طرفداران مقاومت ضدصهيونيستي و مخالفان آنند. نه دولت سوريه يك دولت شيعي و نه معارضه ‌ي سكولار و ضد اسلام آن يك گروه سنّي‌ اند. تنها هنر گردانندگان اين سناريوي فاجعه‌ آميز آن است كه توانسته ‌اند از احساسات مذهبيِ ساده‌‌ انديشان در اين آتش ‌افروزي مهلك استفاده كنند. نگاه به صحنه و دست ‌اندركاران سطوح مختلف آن، ميتواند مسأله را براي هر انسان منصفي روشن كند.
این موج تبلیغات در مورد بحرین نیز به گونه‌ ئی دیگر به دروغ و فریب سرگرم است. در بحرین، اکثریتی مظلوم که سالهای متمادی است از حق رأی و دیگر حقوق اساسی یک ملت، محرومند، به مطالبه‌ ی حق خود برخاسته ‌اند. ‌آیا چون این اکثریت مظلوم شیعه ‌اند و حکومت جبارِ سکولار، متظاهر به سنی ‌گری است باید این را نزاع شیعه و سنی دانست؟
استعمارگران اروپائی و امریکائی و هم‌پیاله ‌های آنان در منطقه البته میخواهند چنین وانمود کنند، ولی آیا این حقیقت است؟
اینها است که علمای دین و مصلحان منصف را به تأمل و دقت و احساس مسئولیت فرا میخواند و شناختن هدفهای دشمنان در عمده کردن اختلافات مذهبی و قومی و حزبی را بر همه فرض میسازد.
نکته‌ی پنجم آن است که درستی مسیر نهضتهای بیداری اسلامی را از جمله باید در موضعگیری آنان در قبال مسأله‌ی فلسطین جستجو کرد. از60 سال پیش تاکنون داغی بزرگتر از غصب کشور فلسطین بر دل امت اسلامی نهاده نشده است.
فاجعه ‌ی فلسطین از روز اوّل تاکنون، ترکیبی از کشتار و ترور و ویرانگری و غصب و تعرض به مقدسات اسلامی بوده است. وجوب ایستادگی و مبارزه در برابر این دشمن حربی و غاصب، مورد اتفاق همه ‌ی مذاهب اسلامی و محلّ اجماع همه ‌ی جریانات صادق و سالِم ملّی بوده است. هر جریانی در کشورهای اسلامی که این وظیفه ‌ی دینی و ملی را به ملاحظه‌ ی خواست تحکم ‌آمیز امریکا یا به بهانه ‌ی توجیه‌ های غیرمنطقی، به دست فراموشی بسپارد نباید انتظار داشته باشد که به چشم وفاداری به اسلام یا صداقت در ادعای میهن‌ دوستی به او نگریسته شود.
این یک مَحَک است. هر کس شعار آزادی قدس شریف و نجات ملت فلسطین و سرزمین فلسطین را نپذیرد یا به حاشیه ببرد و به جبهه‌ی مقاومت پشت کند، متهم است.
امت اسلامی باید در همه جا و همه وقت، این معیار و شاخص نمایان و اساسی را در مدنظر داشته باشد.
میهمانان عزیز! برادران و خواهران
کید دشمن را هرگز از نظر دور مدارید. غفلت ما برای دشمنان ما فرصت‌ آفرین است.
درس علی علیه ‌السلام به ما این است که: من نام لم یُنَم عنه .. تجربه ‌ی ما در جمهوری اسلامی در این زمینه نیز عبرت‌آموز است. با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، دولتهای مستکبر غربی و امریکا که مدتهای مدید پیش ‌از آن، طاغوتهای ایرانی را در مشت خود گرفته و سرنوشت سیاسی و اقتصادی و فرهنگی کشورمان را رقم میزدند و نیروی پرقدرت ایمان اسلامی در درون جامعه را دست‌ کم گرفته و از توان بسیج و هدایت اسلام و قرآن بی ‌خبر مانده بودند، ناگهان به غفلت خود پی بردند و دستگاههای حاکمیتی و سرویسهای اطلاعاتی و اتاقهای فرمان آنان به کار افتادند تا شکست فاحش خود را جبران کنند.
انواع توطئه‌ ها و ترفندها را در این سی ‌و چند سال از آنان دیده‌ ایم. چیزی که مکر آنان را نقش بر آب کرده است در اصل دو عامل اساسی است: ایستادگی بر سر اصول اسلامی و حضور مردم در صحنه.
این دو عامل در همه جا کلید فتح و فرج است. عامل اوّل به وسیله ‌ی ایمان صادقانه به وعده‌ ی الهی و عامل دوم به برکت تلاش مخلصانه و تبیین صادقانه تضمین میشود. ملتی که صدق و صمیمیت پیشوایان را باور کند صحنه را از حضور پر برکت خود رونق می ‌بخشد؛ و هر جا که ملت با عزم راسخ در صحنه بماند هیچ قدرتی توان شکست دادن آن را نخواهد داشت. این تجربه ‌ی موفقی برای همه‌ ی ملتها ئی است که با حضور خود بیداری اسلامی را رقم زدند.
از خداوند متعال هدایت و دستگیری و کمک و رحمتش را برای شما و همه‌ی ملتهاي مسلمان مسألت میکنم.
والسلام علیکم و رحمةالله

نظرات شما عزیزان:

alireza moosavi

ساعت20:13---9 ارديبهشت 1392

- [ایمیل]

khoda rahbaremoono hefz kone

سارا

ساعت20:12---9 ارديبهشت 1392

آفرین بر رهبرم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: